De geest van Janis Joplin.

Bom dia amigos,

Meer dan twintig jaar geleden dat ik Salvador bezocht.  Naast het opzwepende ritme van het slagwerk van Olodum,  capoeira dansers in een mooi Portugees kader herinner ik me ook een niet zo aangename ontmoeting.  Één inwoner kwam me toen iets te enthousiast zijn nieuwe machete demonstreren.  Eentje van het niet al te snuggere type want deze snoodaard had zijn demonstratie gepland toen ik uit zee kwam!  Rolde na wat discussie zijn mes terug in een handdoek en droop af.  Twintig jaar later...  Het oude toeristische stadsdeel Pelourinho is mede door de voorbije olympische spelen een stuk veiliger en netter geworden.  De authenticiteit is hierdoor wel een stuk aangetast. We verbleven in dit stadsdeel en hadden het gevoelig in een versterkte historische burcht te wonen.  Op iedere hoek staan er enkele goed bewapende militaire politie agenten en voortdurend rijden er patrouilles rond.  Je voelt gewoon wanneer je te ver uit je toeristische comfort zone wandeld. De bekende Lacerda lift, strandzone Barra, Mercado modelo telkens merk je de strenge beveiliging op die echt wel nodig is.  Niet dat we geen ervaring met grootsteden hebben maar Salvador is gewoon niet veilig!  Beetje research leverde op dat de laatste jaren het aantal moorden in Salvador sterk is toegenomen en dit in tegenstellingen​ met Rio en São Paulo...

Amper 40 kilometer Noordwaarts en een stuk veiliger ligt Arembepe.  Een mooi vissersdorpje met net ernaast het tot de verbeelding sprekende Aldeia Hippie.  Temidden op hoge duinen geflankeerd door wuivende palmen zitten al sinds de sixties oude en nieuwe hippies het antwoord in de wind te zoeken. Janis Joplin was één van de bekendste inwoners en na haar zijn er nog velen gekomen en gegaan.  Nu twintig jaar later slaap ik niet tussen de zoekers maar genieten we op ons terrasje van een fris zoet wijntje terwijl Janis speciaal voor ons Piece of my heart zingt.

Veel groeten uit Arembepe,

Kristof en Cindy